Βουλγαρία – Μια ματιά στο μέλλον

Και ενώ στην Ελλάδα διοργανώσαμε άλλη μια ανούσια μονοήμερη εκδρομή/απεργία, στη γειτονική Βουλγαρία έχουμε εξελίξεις στις οποίες θα πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη σημασία.

Αν τουλάχιστον έχουμε ακόμα την ικανότητα να βλέπουμε πέρα από τη μύτη μας και από την οθόνη της τηλεόρασης,  η οποία μας βομβαρδίζει καθημερινά με μακροσκελείς «αναλύσεις» σχετικά με το μονόδρομο του Μνημονίου και την απόλυτη αναγκαιότητα των ατελείωτων μέτρων λιτότητας.

Στη Βουλγαρία, λοιπόν, που έχει γνωρίσει πρωτοφανή οικονομική ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια, ο κατώτατος μισθός παραμένει στα 159 Ευρώ, στην προτελευταία θέση της Ευρώπης. Στο δεύτερο μισό της προηγούμενης δεκαετίας η χώρα πέρασε ένα μεγάλο κύμα ιδιωτικοποιήσεων, σύμφωνα με τις προσταγές του ΔΝΤ και τις αρχές του «εκσυγχρονισμού» της οικονομίας.

Η ανεργία κυμαίνεται σε χαμηλά επίπεδα σε σχέση με την Ελλάδα (κάτω του 10%), αλλά οι μισθοί δεν επαρκούν, παρά το γεγονός ότι οι τιμές είναι επίσης αρκετά χαμηλές.

Η αγορά ενεργείας βρίσκεται στα χέρια ιδιωτών και είναι εντελώς αυτάρκης. Η Βουλγαρία παράγει όλο της το ρεύμα και δεν εισάγει ούτε μισό TW ηλεκτρικού από άλλη χώρα.

Προφανώς οι ιδανικές, αυτές συνθήκες δεν επαρκούν για να λειτουργήσει επαρκώς ο ανταγωνισμός στην αγορά ενεργείας. Έτσι, μετά τις πρόσφατες αυξήσεις στην τιμή του ηλεκτρικού, ο κόσμος βγήκε μαζικά στο δρόμο για να διαδηλώσει, αψηφώντας το κρύο.

Το βασικό αίτημα είναι να κρατικοποιηθεί και πάλι η αγορά ρεύματος. Σας φαίνεται οπισθοδρομικό; Παράλογο; Θα σας πω τι είναι παράλογο: να καλείται να πληρώσει μηνιαίο λογαριασμό ρεύματος ύψους 89 Ευρώ ένας συνταξιούχος που παίρνει 79 Ευρώ το μήνα.

Από σχετικό άρθρο του tvxs:

«Γινόμαστε μάρτυρες του πώς το ψυγείο ακύρωσε την τηλεόραση», σχολίασε την Τρίτη ο πολιτικός επιστήμονας και αναλυτής, Αρμάν Μπαμίκιαν, αναφερόμενος στο γεγονός ότι η τηλεόραση βομβαρδίζει καθημερινά τους πολίτες με τα μακροοικονομικά επιτεύγματα της κυβέρνησης, την ίδια ώρα που το βιοτικό επίπεδο είναι χαμηλό και το ψυγείο άδειο.

Η πείνα δεν ξεγελιέται, κύριοι. Προφανώς, λοιπόν, το κομβικό σημείο που πρέπει να φθάσει το βοήθημα καλλωπισμού της κώμης μας (κοινώς ο κόμπος για το χτένι) ώστε να αντιδράσουμε εντοπίζεται στα απολύτως βασικά: ρεύμα, νερό, φαγητό.

Το παράδειγμα της Βουλγαρίας αποδεικνύει ότι δεν είναι μόνο η πολιτική λιτότητας αυτή η οποία δε λειτουργεί. Προφανώς είναι και η ανεξέλεγκτη ιδιωτικοποίηση των πάντων. Και ειδικά σε ό,τι αφορά υπηρεσίες πρώτης ανάγκης, όπως είναι η ύδρευση και η ηλεκτροδότηση.

Μέσα στην ομίχλη αυτοϊκανοποίησης του νεοφιλελευθερισμού η οποία απειλεί να καλύψει κάθε ίχνος κοινής λογικής που έχει απομείνει, έχει «λησμονηθεί» κάτι βασικό. Νερό και ηλεκτρικό ρεύμα ΔΕΝ είναι εμπορεύσιμα αγαθά, η πώληση των οποίων μπορεί να καθορίζεται με βάση το κέρδος.

Εκτός, βέβαια, αν αποφασίσουμε ότι ελέω οικονομικής ανάπτυξης θα πρέπει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού να καταφύγει στις λάμπες λαδιού (αν μπορεί να το αγοράσει) και στα πηγάδια (αν του επιτρέπεται να σκάψει).

Και γιατί όχι άλλωστε; Το πείραμα του πετρελαίου θέρμανσης στην Ελλάδα στέφθηκε με πλήρη επιτυχία, σύμφωνα με τον κ. Στουρνάρα.

Παρομοίως, η μακροοικονομική εικόνα της γειτονικής χώρας στο χαρτί είναι εξαιρετική. Η καθημερινή πραγματικότητα, όμως, είναι  εντελώς διαφορετική. Στην Ελλάδα, παρόλο που διαγράφεται παρόμοια πορεία, κανείς δε θα παραδεχθεί τι κρύβεται πίσω από τις υποσχέσεις περί «ανάπτυξης», γιατί πολύ απλά η εξαθλίωση του κόσμου δε φαίνεται στα στατιστικά στοιχεία που ενδιαφέρουν την τρόικα.

Το αποκορύφωμα; Σήμερα το πρωί παραιτήθηκε η κυβέρνηση της Βουλγαρίας (αφού χθες είχε αναγκαστεί σε παραίτηση ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και Υπουργός Οικονομικών). Όχι μόνο αυτό, αλλά ο πρωθυπουργός έκανε την εξής δήλωση:  «Δε θα συμμετάσχω σε μια κυβέρνηση επί της θητείας της οποίας οι πολίτες υφίστανται ξυλοδαρμό από την αστυνομία».

Ασφαλώς η δήλωση αυτή έγινε για λόγους εντυπώσεων. Έγινε όμως. Σας προκαλώ να την αντιπαραβάλλετε με οποιαδήποτε δήλωση Έλληνα υπουργού ή πρωθυπουργού στη διάρκεια των τριών ετών της κρίσης και των οργίων αστυνομικής βίας η οποία εντείνεται συνεχώς.

Και ο Βούλγαρος υπουργός υποχρεώθηκε σε παραίτηση μετά τις διαδηλώσεις. Και όταν αυτό δεν έφθασε, τελικά παραιτήθηκε και η κυβέρνηση. Σας προκαλώ επίσης να θυμηθείτε πόσοι υπουργοί υποχρεώθηκαν σε παραίτηση στην Ελλάδα επειδή επέβαλλαν παράλογα και αντιλαϊκά μέτρα.

Φαίνεται ότι στη Βουλγαρία, όπου οι πολίτες αποκαλούν τους πολιτικούς «Μαφία», υπάρχει ακόμα μια στάλα αξιοπρέπειας μεταξύ των «μαφιόζων».

Μουσικό Διάλειμμα #30

Στη Βουλγαρία πέφτουν κυβερνήσεις. Στην Ελλάδα… σκασμός.

Έμπρακτη βοήθεια – Δίκτυο τροφίμων atenistas

Η πρωτοβουλία διανομής τροφίμων των atenistas μας δίνει την ευκαιρία να βοηθήσουμε με όποιον τρόπο θέλουμε, περισσότερο ή λιγότερο ενεργά, πιο προσωπικά ή πιο διακριτικά.

Επειδή είναι άλλο πράγμα να χρεωκοπείς οικονομικά και άλλο σαν κοινωνία και σαν άνθρωπος, καλό θα είναι να κάνει ο καθένας μας ό,τι μπορεί για τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη.

Αύριο, μεθαύριο μπορεί να έχουμε και μεις.

Περισσότερες πληροφορίες εδώ: Δίκτυο τροφίμων.

via Δίκτυο τροφίμων.

Το τίμημα

Δε θα μπω καν στη διαδικασία της κριτικής της δημοσιοποίησης και προφανούς τροποποίησης των φωτογραφιών που δημοσιοποίησε η Ελληνική Αστυνομία. Αποτελεί ένα τόσο μεγάλο ατόπημα, ώστε να καθιστά κάθε συζήτηση σχεδόν άσκοπη. Δε θα μπω ούτε στη διαδικασία «ταυτοποίησης» των συλληφθέντων. Το αν κατηγορούνται για τρομοκρατία ή ληστεία λίγη σημασία έχει.

Η ουσία του θέματος βρίσκεται αλλού.

Όποια και αν είναι η πολιτική ιδεολογία και η κοσμοθεωρία του καθενός, όποια και αν είναι η οικονομική του κατάσταση, η κοινωνική του «θέση» και το μορφωτικό του επίπεδο, όλοι θα συμφωνήσουν ότι η Ελλάδα περνά βαθύτατη κρίση.

Και γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρο, μέρα με την μέρα, ότι ουσιασικά δεν πρόκεται για κρίση οικονομική, αλλά για κρίση αξιών. Έχει χαθεί ο μπούσουλας και ο μόνος τρόπος να τον ξαναβρούμε, είναι να επιστρέψουμε στα βασικά και να ξεκινήσουμε από το μηδέν.

Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε πως εννοούμε τις «αξίες», τις θεμελιώδεις ανθρώπινες αξίες του πολιτισμού. Τι είναι ελευθερία, τι είναι ισότητητα και τι είναι δικαιοσύνη.

Δικαιοσύνη δεν είναι τα παράθυρα των καναλιών. Δεν είναι αυτό που δηλώνει ο εκάστοτε Πρωθυπουργός ή Υπουργός Δημόσιας Τάξης. Πόσο μάλλον ο κάθε μεγαλοδημοσιογράφος. Δικαιοσύνη δεν είναι αυτό που διάβασες σε μια εφημερίδα ή σε κάποια σελίδα του Internet.

Με άλλα λόγια η είδηση ότι τέσσερα άτομα συνελλήφθησαν για ληστεία δεν αποτελεί ούτε καταδίκη, ούτε απόδειξη ενοχής. Εάν ήταν έτσι δε θα χρειαζόμασταν δικαστήρια και χρονοβόρες νομικές διαδικασίες. Βασική αρχή της Δικαιοσύνης είναι το «τεκμήριο αθωότητας» (άρθρο 6 παρ. 2 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου).

Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά το «αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου». Με άλλα λόγια η Πολιτεία οφείλει να αποδείξει ότι ο κάθε ύποπτος είναι στην πραγματικότητα ένοχος προτού τον καταδικάσει. Πουθενά, μάλιστα, δεν αναφέρεται το δικαίωμα της Αστυνομίας να ξυλοφορτώνει. Όχι μόνο όσους συλλαμβάνει, αλλά ακόμα και τους αποδεδειγμένα ενόχους.

Δεν έχει σημασία αν είναι τρομοκράτες, δολοφόνοι ή οτιδήποτε άλλο. Βασανιστήρια δεν επιτρέπονται και δεν δικαιολογούνται από κανένα άρθρο του νόμου σε κανένα όργανο της τάξης. Αυτό είναι το νόημα της Δικαιοσύνης. Προβλέπει συγκεκριμένες διαδικασίες και ποινές για κάθε αδίκημα ή έγκλημα.

‘Ολα αυτά, βέβαια, στο σύγχρονο, πολιτισμένο (θεωρητικά) κόσμο μας. Τα παλιά χρόνια, οι εγκληματίες μαστιγώνονταν, ακρωτηριάζονταν, βασανίζονταν και εκτελούνταν με κάθε πιθανό τρόπο. Σήμερα σε πολλές μουσουλμανικές χώρες ακόμα εφαρμόζεται το μέτρο του ακρωτηριασμού για τις κλοπές.

Υπερβολές, θα μου πείτε. Δεν είπαμε κι έτσι, αλλά να πέσει και καμια «ψιλή» στα «τσογλάνια», δεν πειράζει, έτσι δεν είναι;

Πειράζει. Γιατί αυτό αποτελεί κατάχρηση εξουσίας. Ποιος θα αποφασίσει ποιος είναι «τσογλάνι» και ποιος όχι; Ο κάθε αστυνομικός που μπορεί να είναι αστοιχείωτος, κομπλεξικός, σαδιστής ή απλά να περνά μια άσχημη μέρα; Ποιος θα κρίνει πότε σταματούν οι «ψιλές» και αρχίζει η κακοποίηση ή ο βασανισμός;

Ποιος θα προστατέψει τους αθώους; Μήπως πιστεύουμε στο αλάθητο της Αστυνομίας; Όχι μόνο της ελληνικής, της ελλιπέστατα εκπαιδευμένης, πενιχρά εξοπλισμένης και (πλέον) κακοπληρωμένης. Οποιασδήποτε Αστυνομίας.

Τον περασμένο μήνα έκλεισε με αθώωση των αστυνομικών το διαβόητο περιστατικό της «ζαρντινιέρας», στο οποίο ένας Κύπριος φοιτητής κακοποιήθηκε βάναυσα από αστυνομικούς επειδή απλά έτυχε να κυκλοφορήσει στο δρόμο την 17η Νοεμβρίου.

Στο βίντεο φαίνεται καθαρά ότι δεν υπήρξε κανένας λόγος για την επίθεση των αστυνομικών. Δεν υπήρχε ούτε κουκούλα, ούτε μολότωφ, τίποτα που να προκαλέσει αυτό το τραγικό επεισόδιο. Όπως, τελικά, δεν υπήρξε και δικαίωση. Τα 300.000 Ευρώ που εκδίκασε το δικαστήριο στο φοιτητή μοιάζουν περισσότερο με απόπειρα εξαγοράς συνείδησης, παρά με πραγματική αποζημίωση.

Η πάγια δικαιολογία της Αστυνομίας είναι το «μεμονωμένο περιστατικό». Ωστόσο, η έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας που κυκλοφόρησε το καλοκαίρι παρουσιάζει μια σειρά «μεμονωμένων περιστατικών» τα οποία κάθε άλλο παρά μεμονωμένα αποδεικνύονται.

Ξέρετε με ποιες χώρες ασχολείται περισσότερο ο διεθνής αυτός οργανισμός. Χώρες της Αφρικής ή της Ασίας με ολοκληρωτικά καθεστώτα, από αυτές που αρέσκεται συχνά-πυκνά να σφυροκοπεί ο Τύπος της Δύσης για τις φρικαλεότητες που διαπράττουν οι δυνάμεις ασφαλείας και ο στρατός τους.

Και, δυστυχώς, κάθε μέρα η εικόνα της Ελλάδας θυμίζει όλο και περισσότερο την εικόνα μιας τέτοιας χώρας. Διαδηλωτές, μετανάστες, τουρίστες, αθώοι περαστικοί, δημοσιογράφοι, κανένας δε φαίνεται ασφαλής. Και, παρόλα αυτά, τα εγχώρια ΜΜΕ και οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης αδιαφορούν προκλητικά για αυτά που γνωρίζει πλέον όλος ο κόσμος, απειλώντας ακόμα και εφημερίδες παγκόσμιου βεληνεκούς με… μηνύσεις όταν αναφέρονται σε τέτοια γεγονότα.

Πρέπει να αποφασίσουμε επιτέλους σε ποια χώρα ζούμε και σε ποια χώρα θέλουμε να ζούμε. Και, το κυριότερο, σε ποια χώρα μας αξίζει να ζούμε. Θέλουμε «την ησυχία μας» με κάθε τρόπο ή θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι πολίτες με δικαιώματα; Θέλουμε καταστολή ή θέλουμε εφαρμογή του νόμου;

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να αναλογιστούμε ποιο είναι το τίμημα.

Μουσικό Διάλειμμα #29